Χειμώνα τη γνώρισα, υπερενργετική μου φάνηκε. Στο βάθος τζαζ, μια κράτηση να περιμένει, ο Κωστάκης με μια μπλούζα θεική, κρασιά, όλα μια χαρά κι εκείνη μπριζωμένη. Μα γιατί δε μας αφήνει να πιούμε το chardonnay με την ησυχία μας; ψηλή με μια ωραία φράντζα. Μητροπόλεως.
Χειμώνας πάλι, σε ένα καφέ πιο κλασικό ξεκινήσαμε με καφέδες και καταλήξαμε σε malt whiskey και στο ποιος γιατρός θα μου ανοίξει το διαφραγμα. Πρ. Κορομηλά.
Ο Κωστάκης επέστρεψε στην Αθήνα, εκείνη πάλι επέστρεψε για καφέ στην Καρόλου Ντηλ. Είναι η θετική ενέργεια προσωποποιημένη! Έχει κι ένα άλλο μαγικό, δεν ξέρω πώς όλο πιάνεις τον εαυτό σου να σ'αφήνει μιλάς για τα δικά σου. Μια ερώτηση της κανείς, κάτι να τη ρωτήσεις κι αυτήν, κάτι, πώς είναι ρε παιδί μου!, τσουπ πάλι για σένα μιλάτε! Γελάει με ενα γέλιο παιδικό, εφηβικό, με κάτι ανάμεικτο, σούπερ τραβηχτικό, κάνει και κάτι φάτσες πικάντικες. Όλα στη σωστή δοσολογία, αυτή που σε κάνει να πέφτεις στο λεπτό! Βάζει και κάτι τελείες με παύσεις και ξαναξεκινάει εκεί που δεν το περιμένεις. Ορμητικά. Πριν ενα δευτερόλεπτο με τα χειλάκια κλειστά, σκεπτικά. Επεξεργασία. Και μετά χείμαρρος. Γελάει. Φοράει μοβ. Φοράει γκρι. Φοράει θαλασσί. Σα να βγήκε απο τα κοριτσάκια της Sarah Key!
Τις Παρασκευές τα μεσημέρια, πίσω στο '80, με περίμενε ένα φακελάκι με αυτοκόλλητα Sarah Key, ακουμπισμένο με τρυφερότητα πάνω στο γραφείο μου. 33 φλεβάρηδες μετά, η δική μου Sarah Key με περιμένει για καφέ! Λειτουργεί ενίοτε και σαν Tinkerbell. Μαργαριτάρι θαλασσινό, μια στάλα ηφαιστείου και κάτι ασήμι που τσιμπάει σε δεύτερο χρόνο, σε μια χρυσή κλωστή ξυπνούν και πλαγιάζουν μαζί.
Κινούμενα σχέδια που κανονικά πονάνε, δίπλα σε εκείνη, μόνο δίπλα σε εκείνη, γλυστράνε μπροστά στα μάτια μου μαλακά. Χεράκι βυθισμένο σε αλατισμένο κουβά τίγκα ποπ κορν που επί μιάμιση ώρα λικνίζεται αριστερά δεξιά για να μη μείνει καμία παραπονεμένη. Το έχει σκεφτεί κι αυτό. Η Sarah Key σκέφτεται κι αυτό! Καθισμένη σε μια αίθουσα πολυεθνικού μούλτιπλεξ σε μια πόλη βυθισμένη στην υγρασία, τα κορναρίσματα και με τις εκπτώσεις προ των πυλών, με παπουτσάκια διαφανή κι ενα πανέμορφο κρυσταλλάκι να αστράφτει σε χρώματα ονειρικά, βουτάει τα χεράκια της στο πιο μεγάλο μέγεθος κουβά ποπ κορν. Του έχει αδυναμία.
Μια Sarah Key εξικιωμένη με την τεχνολογία, που στέλνει μηνύματα ηλεκτρονικά για να υπενθυμίσει ότι εκείνης δεν της ξεφεύγει το παραμικρό, κι ας ακουγόταν το γέλιο σε όλη την αίθουσα. Κάτι μου λέει, μου γράφει, ότι δεν ήσουν καλά, και εσένα σου πάει να γελάς.
33 φλεβάρηδες μετά η δική μου, καταδίκη μου Sarah Key, μπορεί απλώς καθισμένη πλάι μου σε μια σκοτεινή αίθουσα προβολής να ψυχανεμίζεται πράγματα! Ούτε ο εσπρέσσο, ούτε το ποπ κορν αποπροσανατολίζουν τη Sarah Key. Λιχουδιές, ξέχασα να προσθέσω τις λιχουδιές. Τα αυτοκόλλητα της παιδικής μου ηλικίας αντικαταστάθηκαν 33 Φλεβάρηδες μετά με λιχουδιές. Treat or trade με ρωτάει η Sarah Key. Ξέχασα να σας πω ότι κανονικά, το χαμόγελο της μετριέται σε γλυκά! μετριέται μόνο με ξυλάκια τυλιγμένα σε ροζ λιωμένη ζάχαρη. Αμέτρητες κλωστούλες τρυφερού, αχνού ροζ, σβουριχτά τυλιγμένες γύρω απο ανοιχτόχρωμο ξυλάκι. Αυτό. 'Ενα μεσημέρι της εβδομάδας μου, το κρατάω, περασμένα τα 33, στο χέρι, το Ροζ! και να κολλάει ζάχαρη. Αυτό.
Sent from my BlackBerry® from Vodafone
