Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Yes, boss. ή ...

Προστακτικές.
Χρησιμοποιεί προστακτικές!

Στην οικοδομή οι προστακτικές κάνουν καλό.
Αν στην οικοδομή κάτσουμε να κλαψουρίσουμε γιατί σήμερα ξύπνησες στραβά, γιατί κάνει υγρασία και δε στεγνώνει η τσιμεντοκονία...κατανοείς ότι οικοδομή δε θα φτιάξουμε..θα φτιάξουμε μοιρολόι.
και αυτό το θέλουμε? δεν το θέλουμε!
συντονίσου στο "νησί", και άσε μας εμάς ήσυχους. στην προστακτική!

θα στο πω, όμως, θα στο πω.
γω, ψες, ήτανε να βγω. και ψοφούσα να βγω. αλλά δεν, δεν ρε παιδί μου, δεν.
βλέπεις σήμερις είχα ραντεβού οικοδομικό, με τον Θεό τον ίδιο. Τον Θεό της προστακτικής!

ψτττ, αναγνώστη μου λατρεμένε, το ότι με ξες, δε σημαίνει ότι με ξες! όχι!
χα, της αρέσουν οι προστακτικές, και το πιάσαμε το κολπάκι. άσε, άσε, άσε καλύτερα, φέρε τον Ράμφο, άμα και σώνει και καλά, θες εσύ.
λέμε τώρα. αλλά δεν.

πίσω. οικοδομή.
ντύθηκα στολίστηκα. ναι βρε! πρώτη φορά!έβαλα και το παλτό το στρατιωτικό...και παρουσιάστηκα.
παρουσιάστηκε και κείνος! νταγκ!
την ίδια ώρα! Εγγλέζοι! με τη φορμίτσα του συνεργείου κείνος, με το αμπέχονο εγώ.
Εγγλέζοι, όμως! Εγγλέζοι!

έσπασε χαμόγελο μέσα από το αυτοκίνητο.
(πάμε καλά).
ξέρεις ε? ο Θεός δε χαμογελά. όχι, όχι, από κόμπλεξ, όχι ρε! δεν έχει τέτοια ο Θεός. ο Θεός..δουλεύει τουέντιφορ/σέβεν.

ανεβήκαμε πάνω.
το'χα γλείψει. όχι έτσι θα τον ανέβαζα, άμπλα ούμπλα με μπάζα και σκόνες και αηδίες.
σε πληροφορώ.
αυτό κει πάνω δεν είναι γιαπί, είναι σχεδόν χειρουργείο.

γιατί με μάλωσε. με μάλωσε την προηγούμενη βδομάδα που χρησιμοποίησα "να το πλακώσουμε" το μπάνιο, και κόντεψα να φύγω με εργασία, γραπτή, στο SKG, εμείς στο Βόλο ΔΕΝ πλακώνουμε, χειρουργούμε. !!!
χειρούργησα και γώ. στο διαμέρισμα.
και μπήκαμε στο διαμέρισμα.
και κάτι είπα, και κάτι είπε, και τους πρόσταζε όλους. συνήθως το κάνω εγώ αυτό. και κοιταχτήκαμε και μου δωσε την απόδειξη με τα υλικά.
και του πα, κοίτα δεν έχω σήμερα λεφτά.
και μου δωσε και το ευρώ, το ευρώ που περίσσευε!

και αυτό ήτανε, γέμισε γέλια το διαμέρισμα.
και τώρα όχι μόνο έχω χαρτζιλίκι ένα ολόκληρο ευρώ, έχω και κάτι χαμόγελα τεράστια.
γιατί είχε και συνέχεια. και αφού λύσαμε τα τεχνικά μας, και εγκρίθηκα, Παναγιά μου!
κατεβήκαμε στο αυτοκίνητο, και το έξαψε όλο, όλο, πάνω κάτω, να μου δώσει και τους αρμούς, να τους έχω εύκαιρους, και στο μπαλκόνι πριν, αγναντεύοντας το Πήλιο, μου 'πε και σε ποιο δωμάτιο θα μείνω, ξέρεις τώρα εσύ, άμα τώρα εγώ...
και του 'πα. άμα και...θα σε πάρω, να σου πω.

ξέρεις τώρα, αυτά είναι τα ινσάιντ τζοουκς. πας για ρομαντζάδα και λες του αγοριού, "μισό, να πάρω τον πλακά μου να του δώσω κοπλιμέντι για τον αρμό στο ρουμ 28!"
και παίρνεις, και χαζογελάς σκυμμένη πίσω από την τουαλέτα, για να δεις καλύτερα, και βγαίνεις από το δωμάτιο, και πας στη ρεσεψιόν, και ζητάς το κλειδάκι του τάδε δωματίου, γιατί το είπε ο Τάσος ο πλακάς, και ο άλλος απάνω μένει με το,... ξέρεις εσύ,..στο χέρι.

και επιστρέφω στο Βόλο.
και περπατάω παραλία
και λάμπω ρε συ, λάμπω.

όταν συναντάς τους κατάλληλους ανθρώπους, δεν πα να'χει προστακτικές...
υπάρχουν κάτι προστακτικές που μοιάζουν με γαβάθα προφιτερόλ που τρως με το κουτάλι της σούπας. αυτό!
Α. για αυτό κάνω αυτήν τη δουλειά. γιατί είμαι αθεράπευτα γλυκατζού, αθεράπευτα μπόσι, αθεράπευτα ολοκληρωτικιά, αθεράπευτα ερασιτέχνιδα.
νομίζω το ξες!
αύριο Πέμπτη, επιτέλους!