νέα διαστροφή.
τους πιο σημαντικούς, τώρα τελευταία δε θέλει με τίποτα να τους μοιραστεί.... στα γραψίματα!
λεπτομέρειες, οι σημαντικοί είναι στις λεπτομέρειες.
οι λεπτομέρειες, οι δικές της λεπτομέρειες είναι μέσα σε προτάσεις, ερωτήσεις, βιβλία και κομμάτια, μουσικά. ενίοτε και θάλασσες, ειδωμένες ταυτόχρονα!
ξέρεις κάτι?
άτακτα πάλι και όπως βγει.
γαβάθα προφιτερόλ. Οκτώβρης, πίσω στο πέρσι.
και ξηροκάρπια και μπύρες και γέλια.
και μπαλκόνι και θέες στην πόλη και εσύ.
και σε συμπάθησα ολοστρόγγυλα. και με πήγες πίσω στην Αλβιώνα. και μετά χαθήκαμε. και δεν πείραζε καθόλου. καθόλου!
δε θυμάμαι πια, αλλά έχω την εντύπωση, ηλιθιωδώς...ότι μιλούσαμε αγγλικά...παίζει να μιλούσαμε αγγλικά!
και μετά ανταμώματα σποραδικά και όλα εκεί!
όταν η Λένα με ρωτάει στο ιστορικό κέντρο, πεταμένα τάχα αδιάφορα, πειραχτικά, σε ποιους ανήκει...
εκείνη, εγώ δηλαδή, τρελλαίνεται να γελάει δυνατά!
ουφ, λατρεμένε αναγνώστη. πάλι δεν μπορώ.
αλλιώς!
υποθέτω ότι κι εσύ, και εσύ με κάποιους, κάποιους πολύ συγκεκριμένους, νιώθεις μπαξές ανοιχτός.
και εγώ!
λοιπόν, όταν αυτοί οι άνθρωποι μπαίνουν στη ζωή σου, όταν επιτέλους έρχεται εκείνη η στιγμή που μπαίνουν, είμαι σίγουρη ότι γίνεται χαμός.
φαντάζομαι ότι όταν συναντίεστε πάνω από κοινόχρηστα βιβλία ή όχι βιβλία, ό,τι, ό,τι είναι σημαντικό για εσένα, εσένα γλυκέ μου αναγνώστη, φαντάζομαι ότι τα μάτια σου θα λάμπουν, τα χαμόγελα θα είναι τεράστια, οι προτάσεις κοινόχρηστες, και όταν όχι κοινόχρηστες, τόσο, μα τόσο ιντριγκαδόρικες!
ααααααααα, συναντήσεις ιδίων τρόπων σκέψης!!
εκείνη, δηλαδή εγώ...δεν το αλλάζω με τίποτα!
αν την ήξερες έστω και λίγο, θα ήξερες ότι αναπνέει να γνωρίζει τους ανθρώπους, αλλά ταπεινά θα της επιτρέψεις, κάποιους να τους θεωρεί συναντήσεις ζωής.
αυτές οι συναντήσεις, στη δική της ζωή, συμβαίνουν πάντα ακαριαία. μπαμ και κάτω.
όχι, όχι, δε θα σου τους ονοματίσει. δεν υπάρχει κανένας λόγος ιεραρχίας.
οι άνθρωποι είναι όλοι εν δυνάμει σημαντικές επιρροές στη ζωή σου, λατρεμένε μου αναγνώστη, το θέμα είναι να σηκώσεις τα μάτια και να τους ψάξεις, ανάμεσα στο πλήθος. τί λες, Άννυ?
Α, και ναι, έχει αφήσει και αθρώπους πίσω. όχι χωρίς σκέψη. όχι αβίαστα. αλλά μερικές φορές οι συναντήσεις με τον εαυτό σου, σου μαθαίνουν να βάζεις και τελείες.
οι τελείες δεν έχουν καμία λυρικότητα. έχουν όμως ειλικρίνεια.
είναι παράξενος άνθρωπος. αν ρωτούσες τον Ξενοφώντα, θα σε βοηθούσε.
ξέρεις τί απολαμβάνει τα τελευταία δύο χρόνια? να γνωρίζει, στην κανονική ζωή, τους πιο στενούς της φίλους, σε άλλους πιο στενούς της.
βλέπεις, μέχρι τους 32 Φλεβάρηδες πριν, δεν είχε μάθει να μοιράζεται, το έμαθε μετά.
ξέρεις γιατί μπλογκάρει?
για να επιστρέψει τρυφερότητα στους φίλους της. εκείνη, δηλαδή εγώ, έτσι μπορεί.
καλό Οκτώβρη! σε βροχερές πόλεις!!! στις δικές σου βροχερές πόλεις, Λενάκι!
Dedicated to my Lena, for the words that sometimes i can not find on my own.
Especially dedicated to the ones who comfort my soul in unspoken ways.
