Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010

Σημεία αναφοράς

Του Άρη, το σημείο αναφοράς είναι ένα πλασματάκι θηλυκό, και μετράει μόλις 87 εκατοστά!
Κατανοητόν! χαμογελαστά, απολύτως κατανοητόν!

Εκείνη πάλι έχει πολλαπλά σημεία αναφοράς...ενίοτε μερικά τείνουν και προς το ...δίμετρο...
αλλά ρε συ Άρη...το ομολογώ....αυτά τα σημεία αναφοράς κάτω του μέτρου...είναι άκρως... αποπροσανατολιστικά σημεία αναφοράς!!
Λοιπόν, μόλις έβγαλα το μπρασελέ..για να μπορώ να γράφω πιο γρήγορα!
Πάμε?

Υπάρχει ένα σημείο αναφοράς που κάνει τα τρίγωνα του Ελενίδη, τα προφιτερόλ του Πλεζήρ και τα παγωτά του οποιοδήποτε Ιταλού να μοιάζουν άχρωμα, άγευστα, άνοστα.
Δεν μπορώ να σου πω πόσο ζυγίζει με ακρίβεια αυτό το σημείο αναφοράς...
Το "κόβω" κάτω των 4,5 κιλών!!
Βλέπεις τα χέρια της είναι "προγραμματισμένα" στα κιλά του Μπίλλυ και του Ενρίκο!
Με μπακαλικούς υπολογισμούς, υπολογίζει το θηλυκό σημείο αναφοράς στα 4,5 κιλά, λοιπόν!

Ρε παιδί μου...πώς να σου το πω...
Αν στην πόλη μου εκείνες τις μέρες υπήρχε, λέμε, το ένα και μοναδικό βάζο νουτέλας, αυτό το βάζο λοιπόν, ήταν παρκαρισμένο ανατολικά, κάπου εκεί κοντά στον κρυφό, εν Θεσσαλονίκη, παράδεισό της.
Όχι, τον παράδεισο δε θα στον δώσω. Αν με ξέρεις καλά, είναι φως φανάρι.
Αλλά άσε με εμένα. Σήμερα μιλάμε για εκείνην!

Η εκείνη λοιπόν, η αγέννητη, απέκτησε όνομα, ένα βράδυ του Οκτώβρη βροχερό.
Όταν η... άλλη εκείνη, είχε κλείσει το 6άωρο της στον αγγλικό παράδεισο, είχε αποτελείωσει την μαγεία του εθνικού βρετανικού θεάτρου και είχε μόλις ξετρυπώσει από το τιουμπ.
Η άλλη εκείνη λοιπόν, συναντήθηκε με το όνομα του σημείου αναφοράς πριν καν το σημείο καλά καλά σχηματιστεί!
Όταν το σημείο αναφοράς άνοιξε τα μάτια του, η άλλη εκείνη ήταν σε ένα τρένο, ένα τρένο που συνδέει την Κηφισιά με την Αθήνα.
Αν την ξέρεις καλά, την τρελλή, θα ξες ότι με την Κηφισιά έχει σχέση έρωτα και μίσους. Και όχι χρυσό μου, δεν είναι γκομενικό.
Και επιστρέφω στο τρένο.

Ρε συ....με το που το σημείο αναφοράς μπιζάρισε στην καταιγίδα, και με τον όρο αυτό εννοώ το βατόμουρο που κρατώ στο χέρι μονίμως...έχασα την Κηφισιά!!!
Μα είναι δυνατόνε??
Ρε συ...εξαφανίστηκε η Πηνελόπη Δέλτα, ο Τρελαντώνης, το γλυκό βύσσινο, τα σπίτια που τέτοια άλλα στην Ελλάδα ολάκερη δεν έχει, τα πράσινα αφημένα στα χωράφια..ναι, ναι, στην Κηφισιά έχει ακόμη κάτι πράσινα χορτάρια..ανεπανάληπτα. Ο Βάρσος μετατοπίστηκε στο μπακγκράουντ κι εκείνη, ναι, ναι, εκείνη το μόνο που διακαώς επιθυμούσε, ήταν να διακτινιστεί στο σημείο αναφοράς που μόλις, ναι μόλις τσιροκοπούσε στη γηραιά Αλβιώνα.

Εκείνη τη Δευτέρα, στην λατρεμένη Αθήνα, που είναι το μόνο κοσμοπολίτικο που διαθέτει αυτή η χώρα, που τα βαιμπς της είναι μοναδικά, και φιλοξενεί μερικά από τα ...ενήλικα σημεία αναφοράς μου, εκείνη τη Δευτέρα, λοιπόν, το σημείο αναφοράς μου και εγώ ήμασταν σε μετρική απόσταση πολλών χιλιομέτρων και ναι, με πείραζε, με πείραζε πολύ.

Όταν λοιπόν, η νουτέλα της, προσγειώθηκε στη νύφη του Θερμαικού, νομίζω κατανοείς ότι το ...Κόδρα...εξαφανίστηκε, θόλωσε, εξαϋλώθηκε.
Και...αυτό δε συμβαίνει συχνά. Πού να χαθεί κοτζάμ στρατόπεδο?? με τα εκτάρια του, τους κοιτώνες του, τα γκραφίτι του, την τέχνη και τα βίντεο του...
Μεταξύ μας, τοπικά...το Κόδρα..δεν εξαφανίστηκε ποτέ του.
Αλλά εκείνην την ένοιαζε μόνο αν κρατούσε αρκετά σωστά τη Σοφία - Αλεξάνδρα στην αγκαλιά της.
Βλέπεις είναι μόλις 3,5 μηνών, είναι μικροσκοπική, και κάθεται στην αγκαλιά μου με τις ώρες!
Εκείνη, η τρελλή, κανονικά, συνήθως πηδάει από το ένα τρένο στο άλλο, και από το ένα μετρό στο επόμενο.
Αλλά όταν το σημείο αναφοράς θρονιάζεται στην αγκαλιά σου...ρε συ Άρη, είναι ικανή να κάτσει στην ίδια στάση, μέχρι τελικής πτώσεως, μέχρι το σημείο αναφοράς να ζητήσει να βάλει το μπρασελέ που φοράω!
Και αυτό δε νομίζω να το ζητήσει πριν την ηλικία των 2,5...άρα?
Άρα...πάμε καλά!

Αφιερωμένο στο φρουτοκρεμάκι μου, που το ακούω από τη μεσοτοιχία να ξυπνάει.
Especially dedicated to the one who doesn't know my name yet..and still offers me totally new vistas...
As for all of you who might be thinking that the clock has started to tick - tack, no it has not, cause for the moment i was obeyed to live in the world of silence. i wonder...till when? can i have my musics back? please?