Πρώτη του Μάρτη. Πύργος Λευκός. Περνάει το 5αρι, σηκώνει το κεφάλι στον πίνακα τον ηλεκτρονικό, μπαααα, δε θα μπει, είναι κάπως ζουπιγμένοι εντός. Το 33, φτάνει εντός λεπτού. Αναβοσβήνει το λεπτό. Ο Θερμαϊκός γαλήνιος, λάμπει ένα φως ασημί. Μπαίνει, χτυπά το εισιτήριο, αριστερά ή δεξιά? Δεξιά. Πάει και στέκεται εκεί στο κενό, να κοιτά τον Θερμαικό. Κανονικά θα έβγαζε την καταιγίδα, όταν είναι στο αστικό, διαβάζει στην καταιγίδα. Σήμερα όχι. Μαλώνει τον εαυτό της. Να κοίτα!, του λέει του ...εαυτού! Κοίτα!, λάμπει ο Θερμαικός, κράτα τα μάτια σου μακριά επιτέλους από την οθόνη! Κοίτα! Το νερό! Το φως, τα καράβια, το κόκκινο μέσα στο γκρι μπλε, τα μάτια της Κατερίνας, ο μπαμπάς του Κωνσταντίνου, να πάρει τον Γιώργο και την Ελευθερία, ...ωραία τα σκουλαρίκια της κυρίας, που κάθεται στο παράθυρο, αριστερά. Παράξενα αστεία, οχί "μπεμπεδέ", τσαμπουκαλεμένα όμως...
να της το πω!..όχι! να μην της το πεις! Να κάτσεις στα αβγά σου, εδώ δεν είναι αμερική, δεν μιλάμε στον πάσα έναν, εντός του αστικού! Να βγάλεις τον σκασμό, να κοιτάς το Θερμαικό, να φτάσεις!
Κοιτά δεξιά, την κυρία που κάθεται, στο παράθυρο, δεξιά. Luis Vuitton, φορεμένα...συγχωρέστε με αγαπητές συντοπίτισσες, μόνο η Κίσκι εξαιρείται εδώ, διότι η Κίσκι είναι η Κίσκι, φορεμένα...συγχωρέστε με...το λέω ταπεινά...φορεμένα...ευρωπαικά. Τα Luis Vuitton είναι σαν το Lurpak...ενίοτε και σαν την BMW...θέλουν τον Γερμανό τους, τον Δανό τους, τον κάτι πιο βόρειο...τέλος πάντων! Και επιστρέφω από τον συνειρμό, και ωραία δαχτυλίδια, εξαιρετικά ωραία δαχτυλίδια...τώρα για να το πει εκείνη αυτό, που μπορεί να λιώνει μπροστά στη βιτρίνα του ΜΟΜΑ, αλλά σίγουρα όχι στου Βιλδιρίδη, εξαιρείται η βιτρίνα του κ. Λαλαούνη...να το πούμε και αυτό, σε περίπτωση που κανείς σκοπεύει να πάει για το μονόπετρο...please guys...από τον Ηλία, διαφορετικά έλα όπως είσαι, αλλά έλα!!!
Και επιστρέφω στο 33...
Αριστερά είπαμε, ωραίο αστείο σκουλάρικι. Δεξιά, η Άρτα και τα Γιάννενα σε ότι πιο γκράντε! Και ενδιάμεσα η σιωπή του αστικού. Και ξαφνικά σαν κεραυνός εν αιθρία, η ατάκα στο κινητό, πίσω από την πλάτη της ακριβώς...
«μπλα,μπλα,μπλα,μπλα,...», αρχίζουμε να ανταλλάσουμε συνωμοτικές ματιές, το σκουλαρίκι, το δαχτυλίδι και το ΒΒ storm!
«μπλα, μπλα, μπλα,...και που ‘σαι..μαλάκα, αν μιλήσεις μαζί της, είμαι ...Κρήτη!»
Γκρανγκκκκκκκκ, και που είστε..., "μαλάκες»...είμαστε στο 33!!!!Φάτσα κάρτα στο Θερμαικό! αν τα παράθυρα ήταν ανοιχτά, θα άκουγες το λάμδα το παχύ, αν έμπαιζε ο ΠΑΟΚ στην Τούμπα, θα άκουγες τις ιαχές...όμως όοοχι, εμείς είμαστε όλοι, όλο το λεωφορείο,... στην Κρήτη, απλά δεν το ξέραμε, βρε!
Χαζογελάμε, "χεχε", οι τρεις χάριτες. 3 γενιές χάριτες χαζογελούν. Πετάει το BB storm..., «εεεε, για αυτό κυνηγάμε τα διδακτορικά και γράφουμε μπλογκ!!»...γιατί είναι ...σόρι ρε παιδιά...., «--------»!
3 γενιές, σκύβουν τα κεφάλια και κάνουν πηγαδάκι και χαζογελούν, ο τύπος το βιολί του, συνεχίζει να μιλά στη διαπασόν, περί Κρήτης και κεφαλογραβιέρας....
"Μόλις γύρισα από Αιθιοπία", μας λέει το...σκουλαρίκι..από κει είναι εξάλλου το χειροτέχνημα, "τώρα πάω στην Ξάνθη στα τσιγγανάκια, τους πάμε βιβλία, τετράδια, ό,τι ό,τι, τα πράγματα δυσκόλεψαν στην Αιθιοπία για φέτος..."
"Ααααα", το BB storm, έχει κολλητό φίλο της πολυτεχνικής, ουπς..του Μετσόβειου...μεγάλη η χάρη του, (του Μετσοβείου), που οργανώνει βοήθεια για εκεί, (όχι το Μετσόβειο, ο πολυτεχνίτης), της λέει και φουσκώνει σαν παγώνι!
"Πείτε, πείτε και σε εμένα", λέει με ξενική προφορά σε τέλεια ελληνικά, το δαχτυλίδι – τσάντα! «Με ενδιαφέρει πολύ!»
«Είστε Γερμανίδα, σωστά?», το BB storm, ααα κι η πρώην πεθερά της!
«Πρώην!!κι εσείς? Κι εγώ!», ενθουσιάζεται το αιθιοπικό χειροτέχνημα!
«Πώς και εδώ?», ρωτάει το storm, τη Φρανκφούρτη.
«Έλληνας?»...με ολίγην ειρωνεία στη χροιά...συγχωρέστε με βρε παιδιά..ενίοτε μου βγαίνει..., «όχι!!!», το σώζει η Vuitton!! Γελά δυνατά η καταιγίδα,
«Γερμανός, 100%?»,
«πώς το είπατε το μπλογκ?»,
«έτσι!».
«να η κάρτα μου, να τηλεφωνηθούμε, σωστά?», «μέχρι πότε θα μείνετε στην Ελλάδα?», «μέχρι το Πάσχα», «ελάτε, οργανώνουμε εκδρομή στην Ξάνθη, στις 20 του Μάρτη!»,
«σήμερα με βραβεύουν στην Εδ. Ροστάν, ελάτε, θα χαρώ!»,
«αχ, ελάτε αύριο στις 7 μίση, στο Σίτυ, μιλάνε για την πόλη που θέλουμε!»,
«τύφλα να’χει το Facebook!!», η Φρανκφούρτη!
«Να βρεθούμε! Να βρεθούμε οπωσδήποτε!», «Λοιπόν, ο σύνδεσμος θα είναι η Δώρα!», τάδε έφη η Μένη...Μένη??? ψάχνει το λίγο πιο γερμανικό το BB! «Μένη, από Γεσθημανή!», ακάθεκτη η Φραγκφούρτη!
Φιλιά, μέσα στο 33 που βρίσκεται, σίγουρα στην ...Κρήτη...
«Καλέ, γιατί δεν έστριψε Ανθέων, το αστικό?» η Γερμανίδα!!! Ποιο Θεσσαλονικιά κι από Θεσσαλονικιά! "Θα στρίψει ξανά", καθησυχάζει η Αιθιοπία.
Το storm, ετοιμάζεται να κατεβεί...
«κορίτσιαα....», ψυθιρίζει η Μένη, «μα, τι λαμόγιο!!!»
χαχαχα, 33 + 1 Φλεβάρηδες μετά, αν σήμερα δεν μπήκε η άνοιξη...τότε σίγουρα είμαστε στην Κρήτη. Τύφλα να ‘χει το ΦιΜπι!!!
Να το πει στη μαμά της, που δύο φόβους είχε, ένα ότι δε θα αποκτήσω πλούσια μαλλιά, και δύο, ότι από ντροπαλοσύνη θα ξεραίνεται το στόμα μου!
Ο μπαμπάς πάλι έναν μοναδικό φόβο είχε, ότι αυτό το συγκεκριμένο παιδί...αποκλείεται να μπει στο πανεπιστήμιο! Ο δικός του φόβος, χτύπησε διάνα!!! Αλλά αυτό είναι προσωπικό δεδομένο και θα σας το πω άλλη φορά!
