Σήμερα είναι θυμωμένη.
όχι μην βιαστείς να ψάξεις κανά προσωπικό δράμα. να το, να το, τώρα θα μας το ξεφουρνίσει.
όχι.
και για να στο πάω πιο προβοκατόρικα. εκείνη είναι μια χαρά.
σήμερα είναι όμως στα πρόθυρα να σταματήσει το μπλογκ. ένας φίλος του αδερφού της, ήδη το έκανε.
ματαιότητα, είπε. και έβαλε τελεία.
να σου πω κάτι?
κι εκείνη μπορεί να το πει και να βάλει τελεία. φλερτάρει στενά με την ιδέα.
αν θες να το πάει προβοκατόρικα, θα στο πάει. εκείνη είναι μια χαρά. και τί σημαίνει αυτό?
σας αφήνω όλους στον άσσο, γιατί δε βλέπω καμία αλλαγή?
καμία εσωτερική αλλαγή, καμία διάθεση να βγείτε από νοοτροπίες φυλακές.
και επεξηγεί...
σκέψου λίγο αυτό.
είναι Παρασκευή, μια Παρασκευή όπως τόσες άλλες. Η Αγία Παρασκευή. Πολλοί από σας σταματάτε την εργάσιμη εβδομάδα σας.
Κάνετε σχέδια. Ίσως καν δε γυρνάτε σπίτι, ίσως πάτε αμέσως για μπύρα στην παμπ, όπως κάνουν στην αγαπημένη γηραιά Αλβιώνα.
Ίσως αν φοράτε γραβάτα, τη χαλαρώνετε και κάποια στιγμή την αφήνετε αυθόρμητα στην τσέπη του παντελονιού.
Ίσως η μπύρα να είναι μοναδικά βρεταννική, θα έλεγα..και χλιαρή. Το μόνο "χλιαρή" που εκείνη δέχεται στη ζωή της.
Ϊσως πάλι να είχατε κανονίσει φαγάκι σε σπίτι πολύ φίλων.
Ίσως να υπήρχε ένα κίτρινο λατρεμένο.
Η Ηλέκτρα θα κοιμόταν. Το ίδιο και η Σοφία - Αλεξάνδρα.
Ίσως το φοντύ να μην είναι το αγαπημένο του.
Δε θα'ναι.
Ίσως τους πεθύμησες πολύ.
Τους πεθύμησες.
Ίσως καθισμένοι γύρω από ένα στρόγγυλο τραπέζι, σε ένα σπίτι, που εκείνη λατρεύει, όχι για το σπίτι, σπίτι, άλλά για τα ονόματα που ακούγονται εκεί μέσα.
Καθισμένοι σίγουρα γύρω από ένα στρόγγυλο τραπέζι, είμαι σίγουρη πως γελάνε.
Μια Παρασκευή.
Και μετά ένα Σάββατο. Και μετά μια Κυριακή.
Και μισή Δευτέρα.
Αυτό.
Αν μετά το "αυτό" το δικό μου, δεν έχει τίποτε άλλο.
Εσείς τι θα κάνατε?
Για τα μούτρα και τη δηθενιά και τα ηλίθια μαλώματα και τις ολόιδιες καλοκαιρινές σας φωτογραφίες και για τα απόλυτα άψογα, τρελαμμένα στα γέλια προφίλ σας, και το ανούσιο μποτιλιάρισμα στο πρώτο και για την άγνοια σας, στα κανονικά προβλήματα που υπάρχουν εντός, εκτός, ολόγυρα σας. Τι θα κάνατε?
Αν αύριο έφευγες για πάντα. Θα ήσουν ευχαριστημένος από τις επλογές σου? και αν μακάρι ναι, από τις συμπεριφορές σου, είσαι?
Dedicated to my Aggeliki, to her Stuart, to my Electra and to the sweetest words that Sophia - Alexandra at the age of 3,5 months, whispered to me.
Especially dedicated to the one person who knows my name and my face as nobody else.
In the memory of a girl with a beautifully rare name.
