Της γνώρισε τον ...Μορμόλη..την Ρόζα, Ροζαλία...και το δήμαρχο Χαρχούδα...Της γνώρισε τη Λουίζα και τη Λότη, τον μεγάλο περίπατο του Πέτρου..μέχρι και το καπλάνι στη βιτρίνα! Της γνώρισε τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές, τον Μίλαν Κούντερα...
Της γνώρισα τον Βασίλη Αλεξάκη...στη Ζατέλη...τα σπάσαμε...τη Ζυράνα ή την λατρεύεις ή την μισείς...εκείνη την ρουφάει...η άλλη... για βαράκια γυμναστικής την ορέγεται...Στην Κική τη Δημουλά ξανασυναντηθήκανε. Έχει χρόνια που διαβάζει λογοτεχνία, η άλλη έχει χρόνια που διαβάζει δοκίμια.
Έχει τα πιο πιο ωραία μαλλιά του κόσμου...αντικειμενικά. Έχουν υπάρξει κατάξανθα, τα έχει κατσιάσει η άλλη, μικρή...μονίμως τα δαχτυλάκια εντός των μαλλιών, μονίμως τα νεύρα της ξανθομαλλούσας τσαταλιασμένα...
Κάνει την πιο πιο νόστιμη κοτόσουπα του κόσμου...αντικειμενικά. Ο μεγάλος ξεπατίκωσε τη συνταγή με τα «μπυροκοτόπουλα»...η μικρή...ανεπίδεκτη μαθήσεως..κάτι πάει να κάνει με την κοτόσουπα...αλλά..έλεος ρε μάνα...με την κοτόσουπα θα τον ρίξω??? Θα τον καλέσεις τον άλλο σπίτι.. και τι θα του σερβίρει?... την κοτόσουπα??? Και άντε καλά..τη σερβίρεις πανάθεμά την, την ..κοτόσουπα..τη βάζεις και σε κανά πιάτο φερμένο από το ΜΟΜΑ...άντε ανάβεις τα κεριά...στο κρασί..ε..στο κρασί υπάρχει μεγάλο θέμα...κοτόσουπα με κρασί πάει? Δεν πάει...τώρα βέβαια..κάτι έχει και η μικρή κατά νου, αλλά σιγά μην το δώσει εύκολα..το κρασί της κοτόσουπας!
Όλα καλά μέχρι εδώ...το κρασί το σώσαμε...την Coca cola πάλι..ποτέ...μπορεί τα λικέρ, τα κρασιά και τα ουίσκια να τα βρισκες στο σπίτι τους, το θεικό ποτό, το ανθρακούχο με το χρώμα το απερίγραπτο, έβρισκε χώρο μόνο σε κάτι γενέθλια..στο ψυγείο τους. Το ξεπεράσανε και αυτό, χρόνια αργότερα, τα δυο τους, ο μεγάλος και η μικρή, σε μια άλλη ήπειρο, και την πήρανε τηλέφωνο..το πρώτο πράμα που είπε η μικρή, στο πρώτο ταξίδι εκεί στην άλλη ήπειρο..ήτανε..., "μαμά...ο Τάσος μου πήρε ένα κασόνι coca coles!!!" Μια, μια, τις ήπιε μέχρι τον πάτο, ακόμη το θυμάται το ανθρακικό, εκεί στην Αμερική είναι πάντα πιο σπιρτόζικο!
Έχει πει όμως κι εκείνη, τον προηγούμενο αιώνα, θεϊκή ατάκα στο τηλέφωνο..το υπεραντλαντικό..., «παιδί μου...εκεί, αυγά έχει?» ...αξεπέραστη..μάνα κουράγιο!
Αξεπέραστη..όπως και η Giorgio Armani, h Dune, και η... Τresor!!!
«πώς είναι η μανούλα θησαυρός!, αυτό να θυμάσαι και θα τη θυμάσαι!» μου λέει στο τηλέφωνο, τώρα!, να μόλις τώρα το έκλεισα, ακόμη γελάει...!
«έεεεελα», μου λέει, «έεελα δε θυμάσαι τη κολώνια φοράει η μανούλα??» και τσουπ για να με διευκολύνει μου πετάει την παρομοίωση!!
Αν έχει κάτι που λατρεύει η μικρή και ο μεγάλος.. θαρρώ, είναι το χιούμορ της, το μαύρο και ο αυτοσαρκασμός. Μπορεί να μας προσθέτει, πάντα, ένα χρόνο στα γενέθλια, θαρρείς μα γέννησε έτοιμα..κοτόπουλα ενός έτους, μπορεί να μας μπάφιασε στο κέηκ καρότο...,παναγιά μου, τι κόλλημα κι αυτό!!! Μπορεί να μεγαλώσαμε αποκλειστικά με πλεξουδίτσες και καριόκες Χατζηφωτίου, αλλά έκανε και μια θεική ανακάλυψη! Η δική μου η μαμά, οκ και του Τάσου!, ανακάλυψε τα ζαχαροπλαστεία!. Πώς γίνεται ρε παιδιά, κόσμος μπαίνει - βγαίνει στο σπίτι, εκείνη θα παρουσιάσει τις σπεσιαλιτέ από όλα τα ζαχαροπλαστεία της πόλης, πλήρως απενοχοποιημένη και στην τελική θα εισπράξει και συγχαρητήρια! Είναι ικανή να τους τρελάνει όλους! Εκείνη πάλι τρελαίνεται να τρελαίνει τον μπαμπά μας. Νομίζω πως μόνο σε εκείνον κάνει χαζομάρες και εκείνος πάλι, τη φωνάζει «τρελόγκα».
Η «τρελόγκα» λοιπόν, λύνει σουντόκου βαθμός δυσκολίας 5, αγαπάει όλους τους άσχημους του κινηματογράφου, βλέπε Γούντυ Άλλεν, και έχει πάντα έναν λόγο να εξηγήσει τη συμπεριφορά της, στον κόσμο της μαμάς μου, όλα μα όλα εξηγούνται! Απίστευτο πράγμα! Μόνο ένα δεν εξηγείται, γιατί, μα γιατί, δυο παιδιά έβγαλε, δεν τα πάνε καλά με τα dead lines! Ακατανόητο πράγμα για εκείνη, πώς στο διάτανο το φτάνουν πάααντα, να εξαντλούν μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο της προθεσμίας! Ανεξήγητο! Αυτό, και τα άθλια γράμματά μας, εννοώ το γραφικό μας χαρακτήρα...αδυνατεί να το χωνέψει! Χωνεύει όμως άλλα, πολλά άλλα...το ότι δε θυμάμαι ποιος προηγήθηκε στις τραγωδίες... ο Ευριπίδης ή ο Αισχύλος. Το ότι δε βρίσκω με τίποτα πού είναι ο Βορράς και πού ο Νότος. Το ότι αγαπάνε αμφότερα τα φυντάνια της..τα πανάκριβα ποτήρια του ουίσκι, αυτά που εκείνη απαγορεύεται να πιάνει! σε κανένα από τα δύο σπίτια, εντός και εκτός ενδοχώρας, γιατί τα σπάει, και μετά εκείνα, τα φυντάνια, την κοιτάνε με ένα βλέμμα παγερό...ποια βρε! Τη μανούλα που τους γέννησε!
Οκ, οκ, περασμένους τους 33 + 1 Φλεβάρηδες το ομολογεί, είναι ο μοναδικός άνθρωπος για τον οποίο ψοφάει να ψωνίζει ρούχα. Κανονικά..βαριέμαι φριχτά! Λατρεύω να της διαλέγω βιβλία και να την ανταμώνω για καφέδες σε κάθε καινούριο καφέ που ανακαλύπτω. Ο Τάσος πάλι, λατρεύει να την αφήνει να οδηγά τη spider, να βλέπει μαζί της τον Αλ Πατσίνο σε κάποιο καταγώγι του Σαν Φρανσίσκου, και να λαμβάνει sms βραδιάτικα, για ποιο έργο είδε στην τηλεόραση! Αααα να πούμε και αυτό, μισεί την τηλεόραση, δεν έβρισκε ποτέ χώρο στο σπίτι τους να βάλει το χαζοκούτι. Έχουμε κάνει εμείς αρμένικες βίζιτες, να δούμε λίγο Γκαλάκτικα, λίγο μουντιάλ, λίγο Φεήμ..μεγάλη πίκρα!
Περασμένους τους 33 + 1 Φλεβάρηδες, η μαύρη φλατ δεν ανοίγει σχεδόν ποτέ στο σπίτι μου και στην άλλη ήπειρο..δεν υπάρχει καν! Μαγικά... κάπως το ξεπεράσαμε και αυτό..το απωθημένο...Μαγικά..όπως μαγικά είναι κάτι βράδια καλοκαιριού, μαζεμένοι στο μπαλκόνι του Ιόνιου ποιήτη, να καπνίζουμε όλοι! και οι τέσσερις! Κάτι αυγουστιάτικα καλοκαίρια, κοντά στα γενέθλια της, τσιγάρα και ουίσκια και ένα φεγγάρι πορτοκαλί! Ακόμη απορεί πώς το πηδήξαμε το αλκοολίκι, ακόμη απορεί...λατρεύει τα αεροπλάνα, τα κεριά, και κυρίως να κλέβει μια μόνο, μια βουκιά, μια γουλιά από τον άλλο! Αυτή είναι η μαμά μας, το δαγκωμένο τσουρεκάκι μου, η πρώτη γουλιά του ελληνικού καφέ μου, η πρώτη πιρουνιά από το γιουβετσάκι του μπαμπά και άλλη μια από το noodle του Τάσου!
