Ανοίγει την πόρτα και θρονιάζεται εντός. Στη στάση του φακίρη. Ταξιδεύει αυτή και άλλοι, και πολλές πάρα πολλές βαλίτσες. Τον Τούρκο μετανάστη, τον Έλληνα μετανάστη που γυρνάει για τις βακάντσες τις θερινές από Γερμανία πλευρά, τον έχετε πετύχει στην εθνική οδο? Ε! Αυτό. Εθνική κι εδώ, απλά λίγο παρακάτω, Ιβηρική.
Βασικά ταξιδεύουν βαλίτσες και βιβλία και περιστασιακά, κατά λάθος ..και αυτοί! Ένα πορτ παγκαζ τίγκα στο βιβλίο, πώς οι νορμάλε το τιγκάρουν στη βαλίτσα, εε, εκείνοι το τιγκάρουν στο βιβλίο. Eντός μεταφέρουν και το σινικό τείχος φτιαγμένο πάλι με βαλίτσες. Ο οργασμός της βαλίτσας, πασπαλισμένος με μπουκάλια νερού και κρουασανάκια σε σελοφάν που περιφέρονται μεταξύ των συνταξιδευτάδων για 3 βδομάδες.
Στάση πρώτη: για υποχρεωτικό κατούρημα. θες δε θες, δώστο τώρα να μην το χρωστας αργότερα.
Η Άρτα κ τα Γιάννενα σε πιο εξωτικά ονόματα και το γαλατάκι μπανάνα στο χέρι. Ετοιμάζεσαι να βγεις, cool in the pool, με το ύφος τουρίστα επαγγελματία που δε μασά τίποτα, όταν εισέρχεται εκείνος ως μαινόμενος ταύρος σε υαλοπωλείο, και εσύ αφήνεις την πόζα του κουλ, και πιάνεις εκείνη του γκράντε μαλάκα, που ανοιγοκλείνει τα μάτια, πράγμα που δε βοηθάει σε τίποτα βέβαια, αλλά τι να κάνεις άλλο εκείνη την ώρα, που αριστερά και δεξιά το μόνο που βλέπεις είναι χωράφια κίτρινα, ατελείωτα, δρόμος φαρδύς γκρι, ατελειώτος, και μια Μαδρίτη να απέχει ώρες ατελείωτες ακόμη... από το βενζινάδικο της ζωής σου.
Λείπει, ναι, ναι, λείπει! Η πινακίδα σου, το καμάρι σου, η εθνική σου ταυτότητα, φίλε μου, λείπει…Η πίσω σου πινακίδα λείπει.
Ανταλλάσσεις εκείνες τις ματιές που δε θες να ανταλλάξεις, εκείνες που κάνεις bonding σε dt, εισέρχεσαι εντός του κατακόκκινου και ξαφνικά η ζωή σου έχει περάσει τόσο απλά στην άλλη όχθη. Είσαι πια..ένας παράνομος!!!!
Ανεβάζεις τη μουσική στη διαπασόν, τα παράθυρα ανοιχτά, τα γυαλιά ηλίου απαραίτητο αξεσουάρ και το ταξίδι μόλις ξεκινά!!!
Θα σε περάσουν πολλά πάρα πολλά, αυτοκίνητα! Θα σε κοιτούν διστακτικά, απορημένα, ανησυχητικά, εσύ εκεί! Μια πινακίδα μπρος, μόνο αυτό ως πασσαπόρτι στο δικαίωμα στο όνειρο. Θα ζεις τη ζωή σου, βλέποντας το, "τώρα να ρχεται, τώρα να ρχεται", ...το μπατσικό από το πουθενά, τώρα να σου περνάν τη χειροπέδα εν τω μέσω της ιβηρικής, το πασσαπόρτι στο στόμα κ εσύ ο έρμος να προσπαθείς να θυμηθείς τίποτις από Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα μπας και τον συγκινήσεις τον μπάτσο τον Ίβηρα, μπας και τον φιλοτιμιάσεις.
Θα πάρεις στο προξενείο, θα σε συνδέσουν με την πρεσβεία, θα σου πουν να πάρεις στην Ελλάδα, θα πάρεις στην Ελλάδα, θα σου πουν ότι δεν ξέρουν, θα σε σταυρώσουν νοερά και θα σου ευχηθούν… καλό ταξίδι και καλή επάνοδο στην πατρίδα, μικρέ μου, ημιπαράνομε οδοιπόρε!
Εσύ πάλι θα αρεστείς μια χαρά στον νέο σου ρόλο. Τα κρουασανάκια θα κατεβαίνουν μια χαρά στον οισοφάγο. Τα τραγούδια θα ξεδιπλώνονται με τα μίλια, οι πινακίδες θα αλλάζουν ονόματα κι η Μαδρίτη θα σε περιμένει, απόγευμα καλοκαιρινό να σε ταίσει τα καλύτερα της.
Ο κόσμος θα είναι χυμένος στις πλατείες, παρέες απλωμένες στα πεζοδρόμια. Το αρνάκι θα είναι καταπληκτικό, τα σοκάκια μοναδικά.
Θα ξεχάσεις τον οδηγό στο παγκάκι, θα τρέχεις να τον μαζέψεις κατακαλόκαιρο με τους άλλους παρατημένους σε στάρμπακς καφέ.
Το μεσημέρι θα σας βρίσκει στο Τολέδο, τα χαμόνια θα είναι άπαιχτα και οι ντομάτες θα μοσχοβολάνε όπως ποτέ άλλωτε. Θα ντύνεσαι τη φούστα, μπλούζα για να μπεις σεμνά στον καθεδρικό. Και το βράδυ θα ξεντύνεσαι σε κάτι πιο άνετο για φαγητό.
Σε κάποια αραβική πόλη, θα σας βρίσει, κατεβάζοντας Θεούς, δαίμονες, Αλλάχ και ό,τι άλλο διαθέτουν τα παραμύθια της Σεχραζάτ. Τα φαγητά θα είναι πάντα καταπληκτικά. Τα γέλια μέχρι δακρύων, το εστιατόριο στου διαόλου τη μάνα και ακόμη παραπέρα, το ιστορικό κέντρο κλειστό σε ΟΛΑ τα αυτοκίνητα…εκτός από το δικό σας, και τα πρώτα με αραβικές λιχουδιές πιάτα, κερασμένα από αμερικάνους και γιαπωνέζους συνδαιτημόνες.
Σε μια άλλη πόλη, θα σούρεται τις βαλίτσες ως κλασικοί ελληνάρες μέσα από φραγμένα και απαγορευμένα μονοπάτια, για να ξεμυτίσετε ως κύριοι, από την άλλη πλευρά και έχοντας κόψει δρόμο μέσα από άστρωτα και απάτητα ακόμη, από ισπανικά πόδια, καλντερίμια.
Θα βγάλει το νέρο έτσι, και το νερό γιουβέτσι.
- Αν υπάρξει συντριβάνι που δεν έχει φωτογραφηθεί, παρακαλούμε να μας ενημερώσει και θα σπεύσουμε να επανορθώσουμε.
Θα σκαρφαλώσουν μέχρι το τελευταίο επισκεπτόμενο δωμάτιο, αγκαζέ με τα καταναγκαστικά σύνδρομα ότι όλα πρέπει να τα δουν και τίποτα να μην αφήσουν παραπονεμένο.
Στην επόμενη χώρα, θα φάνε κάτι πίτσες τουριστικές, θα εισπνεύσουν ότι εναλλακτικό κυκλοφορεί στις αμμουδιές του ατλαντικού, θα μπουκωθούν σε ό,τι σοκολατοειδές υπάρχει και θα γλυτώσουν από έφιππο ιππικό με τη μια και μοναδική πινακίδα μοστραρισμένη καμαρωτά μπροστά.
Ο τρόπος που επιλέγουν να παρκάρουν, θα καταστεί θέμα διδακτορικού στη χώρα των Βάσκων. Ενώ τα πράγματα θα γίνουν λίγο πιο κομπλικέ παραμονές της γιορτής της, όταν ο λεβιές των ταχυτήτων θα αρνηθεί να συνεργαστεί, και θα μείνει για τα επόμενα 385 χιλιόμετρα, κολλημένος στη θέση της τετάρτης.
Θα ξεσκονήσουν τα γαλλικά τους, προφέροντας κάτω από ένα κεπέγκι ότι έχουν “ραντεβού” με το ελληνικό πλοίο στην κυριολεξία. Θα ψάχνουν τον “Μιδά” στα σύνορα Γαλλίας - Ιταλίας, έχοντας προτύτερα αρνηθεί να περάσουν από το Παπικό γιοφύρι κ έχοντας ήδη ρίξει έναν ύπνο στο πλανητάριο της Toulouse.
Θα μιλήσουν με κάθε αντιπροσωπεία της "Alfa", για να τους ευχηθούν έναν “καλό δεκαπενταύγουστο”, και θα τολμήσουν να διασχίσουν την Κυανή Ακτή με μια μόνο ταχύτητα.
Στην ίδια φιλοσοφία θα συνεχίσουν και στον κυλιόμενο διάδρομο που καταλήγει στην Ανγκόνα, με μία μόνο στάση, φόρο τιμής στα σηκωμένα τότες γιακαδάκια των κουλ ιταλών, για να αναπνεύσουν επιτέλους κανονικά όταν πια κατεβάσουν το πόδι τους, στο γκαράζ του ελληνικού πλοίου.
Θα κυνηγήσουν το ασύρματο ίτνερνετ, σε διεθνή ύδατα, θα κοιμηθούν στον τάφο του Τουταγχαμών και την άλλη μέρα θα κάνουν το Πάτρα – Ανάβυσσος, με τη μία και μοναδική πινακίδα τους, και τη μια και μοναδική ταχύτητα που αυτό το αυτοκίνητο, ιταλικά, μουλαρωμένα, σκαμπάζει.
Είναι μια κατακκόκινη Άλφα, ανοίγει μόνο από δεξιά!
Ανοίγεις την πόρτα και θρονιάζεσαι στην οικειότητα και στα γέλια.
Αν σκύψεις κάτω, θα χει ακόμη το πάσσπορτ για το καράβι Ανγκόνα – Πατράσσο.
Τους περιμένει να γυρίσουν. Το μυαλό της πετάει στο Σέντραλ Παρκ, τους φαντάζεται να τρώνε επταόροφα τσηζ κέηκς, να χαζεύουν στο ΜΟΜΑ, να, να, να,…
Βασικά, τους περιμένει να γυρίσουν!
Dedicated to Sonia & Xeno for a priceless gift, inviting me to an unforgettable summer road trip along the Mediterranean - Atlantic coast.
Especially dedicated to the ones who breathe only while traveling.
