Ταπεινά.
Χωρίς εμπάθεια.
Δεν είναι καπνίστρια. η ίδια.
Είναι λιχούδα. η ίδια...
Άρα ανήκει και αυτή σε κάποιο κλαμπ εξαρτημένων.
Και ως εξαρτημένη, κατανοεί τους εξαρτημένους.
Αλλά.
Σκέψεις και απορίες γύρω από το κάπνισμα και την απαγόρευση του, σε κλειστούς χώρους, στην Ελλάδα.
Απορίες.
Γιατί οι Έλληνες θεωρούν τους εαυτούς τους ιδαίτερη περίπτωση?
Οι άλλοι λαοί δεν έχουν προβλήματα, στεναχώριες, προσωπικά και επαγγελματικά δράματα?
Οι "άλλοι" καπνιστές, οι εκτός ελληνικών συνόρων, δεν είναι εξαρτημένοι, εάν καπνιστές?
Γιατί οι Έλληνες, πιστεύουν ότι το μέτρο κατά του καπνίσματος δε θα πιάσει εδώ?
Λόγω υπέρμετρου τσαμπουκά και εγωπάθειας?, γιατί πιστεύουν...ότι διαφέρουν? ότι αυτοί είναι "ελεύθεροι", και ό,τι θέλουν κάνουν?
Και γιατί οι Έλληνες, που τόσο παθιάζονται με το δικαίωμα τους στο κάπνισμα σε κλειστούς χώρους, δε παθιάζονται και με τίποτε άλλο?
π.χ. γιατί δε βάζουν την τόση ένεργεια τους σε κάτι κοινωφελές για τη χώρα, να κάνουν μια ανακύκλωση της προκοπής, βρε αδερφέ!
γιατί οι Έλληνες δε συγκεντρώνουν και δεν κατευθύνουν την ενέργεια τους προς ομάδες πίεσης, π.χ. καταναλωτών? ώριμων ομάδων πίεσης. Γιατί, ρε φίλε, π.χ. Αθηναίε, δεν κατέβηκες στο δρόμο, δε γκρίνιαξες δε ρώτησες ξανά και ξανά, το στάδιο του Καλατράβα, πότε, πότε, πότε θα το ανοίξεις στο κοινό? γιατί δε γκρίνιαξες, πότε, πότε θα επιτρέπονται τα ποδήλατα στο τελευταίο βαγόνι του μετρό, όπως σε όλες τις μητροπόλεις του κόσμου?
Γιατί, φίλε,... η απεργία του περιπτερά..επειδή έπεσαν οι πωλήσεις στα τσιγάρα...είναι κάτι το...οξύμωρο, το παράλογο.
Θαρρείς πέσανε οι πωλήσεις στη βιταμίνη σι, θαρρείς μας κόψανε το δικαίωμα στο οξυγόνο, και τώρα εμεις κατεβάζουμε κεπέγκι, γιατί από αυτό ζούσαμε..από το να πουλάμε τσιγάρα στους εθισμένους. και αν μειώθηκε το πελατολόγιο των εθισμένων, εμείς απεργούμε.
Ναι, σεβαστό, ότι μειώθηκε το εισόδημα σου, αλλά ρε συ...αυτό που είχες ανάμεσα στα εμπορεύματά σου..δεν είναι και το αθωότερο των αγαθών...
Απεργείς..γιατί ακριβώς, εσύ ο περιπτεράς? για να κάνουμε καμπάνια, υπέρ του καπνίσματος? πώς, πες μας πώς μπορούμε να σε βοηθήσουμε, να ενισχύσουμε την αύξηση των πωλήσεων σε τσιγάρα, πες μας πώς!?και μη μου πεις, φίλε περιπτερά (με όλο το σεβασμό που νιώθω για το άχαρο και πραγματικά εκτεθειμένο σε πολλούς κινδύνους επάγγελμά σου), ότι χαίρεσαι εάν το φυντάνι σου καπνίζει, γιατί φίλε περιπτερά τότε θα είσαι ψεύτης, με το συμπάθειο, αλλά θα είσαι.
Όχι, εάν το παιδί σου καπνίζει, δε πηδάς από τη χαρά σου. Και άρα γιατί απεργείς? επειδή είναι το δικό μου παιδί που ελάττωσε το κάπνισμα?
Γιατί οι Έλληνες ρωτάνε πριν μπουν σε κάποιο μπαράκι, φαγάδικο κτλπ. "επιτρέπεται το κάπνισμα?"
Όταν κανονικά δε θα έπρεπε καν να ρωτάνε.
Παίδες, όταν βγαίνει ένας νόμος. μπαίνει τελεία.
Δε ρωτάνε, δε ψάχνουν για παραθυράκια.
Τον εφαρμόζουν. Το νόμο.
Και μη μου πεις, πότε εφαρμόστηκε νόμος στην μπανανία? οκ. Ποτέ.
Αλλά ρε φίλε...κάνε τώρα την αρχή. Εφάρμοσε τον. Το νόμο.
Και μη γκρινιάζεις για το απότομο, για το όχι περιθώριο προσαρμογής, γιατί μεταξύ μας, φίλε Έλληνα, ποτέ! ποτέ δε θα ήσουν έτοιμος. ποτέ δεν είσαι.
Και όχι μη γκρινιάζεις, ότι δεν έγινα καμπάνιες, να σε προετοιμάσουν ψυχολογικά, και στάματα επιτέλους κάποια στιγμή να γκρινιάζεις και να φέρεσαι σα κακομαθημένο παιδί που ο γονιός - κράτος δε σε προσέχει αρκετά. Γιατί ρε φίλε, ο γονιός - κράτος, είσαι εσύ...και ακόμη δεν ωρίμασες. Γονιός του εαυτού σου είσαι, και ακόμη παλιμπαιδίζεις.
Κάνε την αλλαγή. Εσύ.
Υπάκουσε σε κάτι, στο μόνο ίσως που θα πρεπε. Μάθε να φέρεσαι ως πολίτης. Όχι μόνο με δικαιώματα, αλλά και με υποχρεώσεις. Και μη πιάνεις πάλι τη μίρλα, τί έκανε το κράτος για εσένα. οκ. το κράτος δεν έκανε πολλά πράγματα για εσένα σε αυτήν την παράξενη χώρα. Αλλά μην ξεχνάς..το κράτος είσαι εσύ. Άρα, εσύ δεν έκανες τίποτε για εσένα. Τον εαυτό σου δουλεύεις, τον εαυτό σου κλέβεις, τον εαυτό σου πας να ξεγελάσεις με μαγκιές τύπου, σταχτοδοχεία - λεμονοστύφτες και συνομωτικούς διαλόγους, ανάμεσα σε πελάτες καπνιστές και ιδιοκτήτες εστιατορείων και λοιπών διασκεδαστηρίων, πώς θα αντισταθείς κατά του νόμου.
Και πού είσαι...την καινοτομία, τη λύση στο πρόβλημα...τον λεμονοστύφτη γιατί δεν τον εφευρίσκεις για τίποτες άλλο, μπας και κάνεις τη χώρα να καμαρώσει για το πόσο βρίσκεις λύσεις, και μπας και πάρει μπρος και το ινόβατιβ θίνκιν και επιχειρηματικά.
Και είναι κρίμα, γιατί καλά οι 40άρηδες της δεκαετίας του '80, (που μια χαρά δεκαετία ήτανε το '80), αλλά οι τότε 40ρηδες δεν ήτανε, και τώρα στα περασμένα 60ήντα τους, είναι κατεστραμένη περίπτωση, τίγκα στη λαμογιά, στη δηθενιά και στη στενότητα την εγκεφαλική, αλλά εμείς, οι περίπου 40ρηδες του 2010, γιατί ανακυκλώνουμε τις δικές τους συμπεριφορές και νοοτροπίες?
Γιατί δε γινόμαστε μια φορά, προοδευτικοί στη σκέψη, γιατί δεν αποκτούμε δικό μας στίγμα, παρά μόνο γκρινιάζουμε και πιθηκίζουμε τις συμπεριφορές των μπαμπάδων μας?
Γιατί?
Γιατί, φίλε, άπαξ 40 και κάτι, φτιαγμένος, εισέρχεσαι σε εστιατόριο φίλου, (που μια χαρά θέλει να υπακούσει ο φίλος στο νόμο κατά του καπνίσματος σε κλειστό χώρο, και ας ο ίδιος καπνιστής), δε γίνεται κύριε πελάτη, να κάθεσαι στο άκαπνο και να του λες του ιδιοκτήτη, τσαμπουκαλεμένα, χάρην της οικονομικής σου επιφανείας, "ξέρεις..εγώ θα καπνίσω".
Όχι, φίλε, δεν, δεν, δεν.
Δε γίνεται να είσαι τόσο αγενής και αλήτης και να εκβιάζεις έμεσα, τον μαγαζάτορα, ότι ξέρεις με έχεις ανάγκη και άρα εγώ θα κάνω ό,τι μου καπνίσει.
Πρέπει απλά να βγάλεις το σκασμό και να συμμορφωθείς. Και να καπνίσεις έξω. Και πού σαι? ίσως να γλυτώσεις και τον καρκίνο. Και ξέρεις ε, μας κοστίζεις πολύ, στο κράτος, σε θεραπείες. Κυνικά. Ναι, κυνικά. Γιατί εγώ καπνίζω, εγώ αρρωσταίνω, και μετά περιμένω το κράτος να μου τσοντάρει στη θεραπεία κατά του καρκίνου που εν μέρη και εγώ βοήθησα να ανθίσει στα πνευμόνια μου.
Και πού είσαι. Δεν είσαι ειδική περίπτωση λαού. Μη ξεχνιέσαι, δέκα εκατομμύρια είμαστε, και μια χαρά θα έκανε ο κόσμος και χωρίς εμάς.
Γιατί ειδική μεταχείριση? Μας χρωστάνε?
Και όχι, μη μου πεις, ότι η Σαλονίκη είναι πρωταθλήτρια στο μικροσωματίδιο (που είναι), και ότι το κάπνισμα με μάρανε..., αλλά ρε φίλε, και εκεί φταις!
Αστο αυτοκίνητο στην άκρη. Όχι κάθε μέρα. Όχι. Θες να πας στη δουλειά, και τα μέσα μαζικής..πες ότι δε σε βολεύουν. οκ.
Αλλά ρε φίλε, τις τσάρκες τις άσκοπες, που καβαλάμε ένα αυτοκίνητο και απλά το περιφέρουμε στους τρεις δρόμους της πόλης γιατί έχουμε νταλκά, γιατί θέλουμε να σκοτώσουμε την ώρα μας, γιατί δεν το αφήνεις?
Γιατί δεν αναρωτιέσαι να σκοτώσεις την ώρα σου πιο δημιουργικά, πιο προς κοινωνικό όφελος? γιατί είσαι, είμαι πάντα παρτάκιας? γιατί?
Κανονικά, καν δεν έπρεπε, να συζητάμε περί καπνίσματος, Σάββατα βράδυ, σε πάρτυ φίλου, και πόσο, και εάν θα κρατήσει ο νόμος. Καν δεν έπρεπε να ακούγονται επιχειρήματα τύπου, μέσα στην κρίση την οικονομική ,μόνο αυτό μας έμεινε παρηγοριά..το κάπνισμα!!!
Δεν είσαι ο μοναδικός λαός σε οικονομική κρίση! Και οκ, έχεις τα μπουζούκια...ε! και ο άλλος..κάτι θα έχει, κάτι που εμείς δεν ξέρουμε. Αλλά ρε συ, στο νόμο υπάκουσε. Χωρίς μα και μου. Κα πίστεψε με, κι εκείνος ,ερωτεύεται, και εκείνον τον παρατάει η γκόμενα, και εκείνον τον ξεπάστρεψε ο συνεργάτης, και εκείνος βρέθηκε στην ανεργία. Και κάπου πάει..για παρηγοριά, για ξέσκασμα, σε κάποιου είδους μπουζουκερί, πάει. Δεν είναι αναίσθητος. Και δεν είσαι μόνο εσύ Εληνάρα μου, ευαίσθητος.
Γιατί μεταξύ μας αν ήσουν ευαίσθητος, θα 'πλαινες και κανά πιάτο, θα άλλαζες κανένα πάμπερ, θα την κοιτούσες στα μάτια με λατρεία, και δε θα σκότωνες τις ώρες μακριά της στον καφενέ, στο γήπεδο, στο γραφείο. Για τη γυναίκα σου μιλάω. Που έχεις νταλκά και τρέχεις στο μπουζούκι.
Κλαψιάρης λαός, είμαστε. κλαψιάρης.
Αλλά με κλάψες και γκρίνιες δε γίνεται να πας παρακάτω, φίλε Έλληνα.
Και να σου πω? εγώ ως μη καπνίστρια, μια χαρά θα στηθώ, έξω στο ψοφόκρυο να σου κάνω πάρεα στο τσιγάρο, και ρώτα τον φίλο μου τον Ξενοφώντα.
Και να σου πω? αν ήξερες την προσωπική μου ζωή, ταπεινά στο λέω, μια χαρά είχα δικαιολογία να αρχίσω το κάπνισμα περασμένα τα -άντα για να κρατηθώ και γω από κάπου.
Αλλά ρε φίλε, όχι, όχι φτηνές δικαιολογίες, ότι τώρα έχουμε κρίση και πάει μας κόψανε το όπιο.
Όχι.
Και να σου πω? αν και μη καπνίστρια, φυσικά και επιτρέπεται το κάπνισμα στο σπίτι μου. Αλλά όχι, στο κοινόχρηστο, το κάπνισμα πια με πειράζει. Όχι ατομικιστικά, απλά γιατί κατά βάθος πιστεύεις, χαιρέκακα, ότι το μέτρο δε θα πιάσει. και εγώ το μέτρο δεν το συγκεκριμενοποιώ στο κάπνισμα, το γενικεύω. και όχι, το χαιρέκακα, του πείσματος, δε το συμπαθώ. βασικά...με απογοητεύεις. με απογοητεύω. γιατί μου τρίβεις στη μούρη ότι δεν μπορώ να βγω από τη φυλακή του κακού μου εαυτού. από τη νοοτροπία μου.
και αν είναι έτσι,
ταπεινά τότε, λατρεμένε μου αναγνώστη, είμαστε ένας λαός με χαλασμένο ντι-εν-ει.
ταπεινά. ανήκω κι εγώ στο λαό αυτόν. και δεν είμαι περήφανη για εμένα.
και ειλικρινά αν είχα παιδιά, ειλικρινά δεν ξέρω αν θα έμενα άλλο, σε αυτόν τον τόπο.
και ειλικρινά, δε θα ήθελα να το γράφω αυτό.
και αν με ήξερες. θα ήξερες ότι δε το γράφω, επειδή κάνει ρίμα.
όχι.
αλλά λυπάμαι. για εμάς όλους, λυπάμαι.
γιατί είμαστε κύριοι, οι μόνοι κύριοι του εαυτού μας, και όχι δεν τον σεβόμαστε καθόλου.
And i love, love, love Jim Jarmusch's epic film, "coffee & cigarettes".
