Είναι πολύ μπίζυ, την ενημερώνει εκ των προτέρων.
Πού? Ρωτάει ειρωνικά. Πού είναι μπίζυ...στο Βόλο???
Στο Βόλο που εντός 10λέπτου έχεις περπατήσει από τον Αγ. Κωνσταντίνο στη Ν.Ιωνία?
Πού ακριβώς είναι μπίζυ....
Ένα γραφείο τίγκα στη χαρτούρα, ατζέντες, κόντρα ατζέντες, χαρτιά, λαπιτοπάκι χειρός (εύκολο στη μεταφορά), τσάντα πίσω από το γραφείο σε μέγεθος τρομακτικό.
Σκέφτομαι το λαπιτοπάκι εντός, εκεί, θα νιώθει μια κάποια ανασφάλεια. Ο χώρος είναι τεράστιος, απύθμενος, θα χρειάζεται ένα ζαντάκ να αντιμετωπίσει το κενό, ένα gprs να προσανατολιστεί.
Περιμένω μια αντικειμενική αξία.
Δεν μπορεί να τη βρει τη ρημάδα. Βλέπεις είναι πολύ μπίζυ...Ξεφυλλίζει τη μία από τις ατζέντες, θες κουλέρ??? Γκόλντεν!!οφ κορς!
Έχει και μια ζαλάδα, βλέπεις έχει να δείξει άλλα δύο διαμερίσματα σε επίδοξους αγοραστές και είναι πολύ πολύ κουρασμένη.
Να ρωτήσω αντιπαθητικά, καθισμένη σταυροπόδι από εκτός, ένα μικρό μάσιμο ντούτι πατόκορφα με ολίγον από Ζάρα και με τσαντούλι λατρεμένο, τσουβαλέ, χειροποίητο σταλμένο με αγάπη, από τις Ινδίες.
Να ρωτήσω την απορία μου κυρία σούπερ ντούπερ μπιζνεσγούμαν ολκής...
Χμ, χμ, χμ η ζαλάδα προέρχεται από τη σημασία, το δύσκολο και γεμάτο ευθύνες επάγγελμα??? Ανοίγεται κεφάλια εν τω μέσω της νυκτός? Κρέμεστε και καθαρίζετε τζάμια σε οικοδομή 50όροφη??? Σκάβετε σε κανά ορυχείο και ο ιδρώτας ρέει ποτάμι στα έγκατα της γης??
Να ρωτήσω επίσης....ταπεινά και ηλιθιωδώς...όταν δείχνεις ένα διαμέρισμα προς επίδοξο αγοραστή....δε νομίζω ότι μπορείς να κάνεις και πολλά πέραν του να ξεκλειδώσεις την εξώπορτα, να διασχίσεις τα τακούνια σου ως τις μπαλκονόπορτες, να ανεβάσεις τα στόρια, ελπίζοντας να επιτελέσουν το έργο που τους ανετέθη από τον κατασκευαστή τους, και να ελπίζεις να έχει μια καλή θέα, το διαμέρισμα, αν είναι δυνατόν προς τη θάλασσα!
Αυτό! Αυτό μπορείς να κάνεις.
Σε αυτή τη δουλειά, λυπάμαι, αλλά παπάδες δεν μπορείς να πουλήσεις. Διότι τα μέτρα είναι πεπερασμένα. Το κρεβάτι το διπλό χωράει ή δε χωράει. Το μπάνιο είναι τυφλό ή όχι και, αν ναι, μόνο κάτι μαγικοί τύποι όπως η γράφουσα μπορούν να του δώσουν το φως του πίσω.
Επιστρέφω στο μεσιτικό. Επίσης πανηγυρικά, θα μπορούσες να προμηθευτείς μερικούς φακέλους, να βολέψεις κάθε σπίτι με το ιστορικό του, αλλά όοοοχι αυτό θα καταργούσε ανεπιστρεπτί το μπίζυ ύφος σου, όλα θα κυλούσαν απλά και ήρεμα και δε θα σουν τίποτε άλλο από μια ταπεινή μεσολαβίτρια ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που τους ενώνει μια εμπορικής χροιάς ανταλλαγή.
Όμως σε αυτήν εδώ τη χώρα που διαφεντεύει πλέον το ΔΝΤ καλήν του ώρα, το να είσαι κουρασμένος μονίμως, να παρουσιάζεις ότι το επάγγελμά σου είναι μακράν σημαντικότατο και δίχως εσένα όλα θα έρρεπαν στο χείλος της καταστροφής, είναι πολύ τρέντι. Όπως επίσης το να φωνάζεις τον μπαμπά σου «πρόεδρε» σε μια επιχείρηση που συντηρεί τον ίδιο, τη μάνα σου, τη θεία σου άντε βία βία και τα δυο ξαδέρφια σου. Άλλο μοδάτο είναι επίσης να μιλάς άσχημα στην κοπέλα που σου σερβίρει τον καφέ και που πιθανόν να διαθέτει ένα καλό μάστερ από χώρα της αλλοδαπής και που όχι δε στάθηκε «τυχερή» να χει μπαμπά λαμόγιο, χωμένο στη δημόσια διοίκηση, ή κάπου αλλού όπου τρώγανε τις επιδοτήσεις της λατρεμένης Ευρώπης.
Να σου πω και κάτι κλείνοντας, ταπεινά πολύ ταπεινά. Αν μπήκες σε κάποιον χώρο επαγγελματικό που σου παρέχει κάποια ελάχιστη διοικητική ευθύνη, Προσπάθησε σε παρακαλώ να θυμηθείς ότι όχι δε διοικείς εσύ το «γιατρουδάκι», όχι δε χειρουργείς εσύ με το νυστέρι στο χέρι, όχι δεν έχεις χάσει πολλά χρόνια διαβάζοντας πολλά και δύσκολα και σίγουρα το –άκι καλό θα ήτανε να το κόψεις με το μαχαίρι, όπως θα κόψουν και το κάπνισμα από Σεπτέμβρη. Εξάλλου αυτό το -άκι μεθαύριο μπορεί να σου είναι άκρως σημαντικό, και μπορεί να σου "σώσει" κάτι ανεκτίμητης αξίας για λόγου σου.
Και ένα τελευταίο, για εμένα σημαντικοί είναι όλοι οι άνθρωποι που παιδεύω κάτι πρωινά αξημέρωτα ή κάτι μεσημέρια τίγκα στην υγρασία, να βάλλουν το πλακάκι σωστά. Και ξέρεις κάτι, τους σέβομαι και τους τιμώ όσο τίποτε στον κόσμο. και ξέρεις κάτι? μου έμαθαν πολλά και πρώτα από όλα ότι εγώ ποτέ δε θα είχα τα κότσια να κάνω τη δουλειά τους.
Χαιρετώ.
Dedicated to Karolos, for teaching me lessons of modesty.
Especially dedicated to my dad, for teaching me like no one else, that the gift of true noblesse is revealing itself, whenever someone gains power of control.
Especially dedicated to all the people i ever met during my professional & private life and challenged me to work out that skill, treating the other with respect.
