ένα στα γρήγορα.
με κίνδυνο να με ματιάξεις και να μου στραβώσουν πάααλι τα πράγματα!!!
αλλά ρε συ...
...ζω στον παράδεισο μου.
είναι σκονισμένος όσο δεν παίρνει, είναι διαλυμένος όσο δεν παίρνει, καλώδια προεξέχουν παντού, κανάλια παντού, τούβλα εμφανή, μάρμαρα βγαλμένα, αθηναικοί νεροχύτες λατρεμένοι να χάσκουν στη μέση.
και πλαστικά, και οντουλέ, και μπαμπλ πλαστικό, και καφέδες, και γλυκά χειροποίητα φερέρο τα πρωινά, και θόρυβος για εσάς, και "άβε Μαρία" για εμένα!
και μπαλκόνι να κοιτά στη θάλασσα αριστερά, και στο βουνό δεξιά, και κάτω νερατζιές.
και μέσα...άνθρωποι.
και προβλήματα. τεχνικής φύσεως προβλήματα. ωραία προβλήματα. τόσο όσο για να δεθείς. τόσο.
τα τεχνικά προβλήματα υπάρχουν μόνο για αυτό. για να δεθείς!
και δένεσαι!
και σκύβεις από το μπαλκόνι να καλημερίσεις τον διπλανό που τον έχεις ταράξει στο κομπρεσέρ. και σου χαμογελά. και σου λέει για τη δική του Αθήνα. και περνά το φερρέρο από κει, από το μπαλκόνι.
και τρέχεις δεξιά, στην άλλη πλευρά. να μαζέψεις τις καλημέρες. κάτι καλημέρες τρυφερές από έναν τζέντλεμαν ετών 80 κάτι, ντυμένο πάντα στην πένα, δικηγόρο, και προσφέρεις το χειροποίητο φερρέρο για την ανοχή που δείχνουν...στην "όπερα" σου, και εισπράττεις αυτό...
-μα δεν έπρεπε, εμείς, εμείς έπρεπε να σας προσφέρουμε κάτι για το καλώς όρισες. (η συζύγος του τζέντλεμαν). και θαυμάζεις. και το λες. για την ποιότητα. ποιότητα σε όλα. το ξέρεις το "όλα"?
ναι, ναι, ακόμη υπάρχει.
το "όλα" υπάρχει.
το έχεις κι εσύ. το δίνεις όμως?
δεν ξέρω πια τί να σου πω.
χαρωπό το θελα. αστείο. αλλιώς το σκεφτόμουν. το κείμενο.
να σου μιλήσω για τα αγόρια μου, στο Βόλο. όχι, όχι γκομενικά. αλλιώς, αλλιώς. κάπως που δε νομίζω να καταλάβεις.
δε θα καταλάβεις.
μα ρε συ..μου ανεβάζουν τον πήχυ. πολύ, πολύ, πάρα πολύ. και με συγκινούν και θέλω θέλω να το μοιραστώ μαζί σου, αυτήν τη φορά περιστασιακέ μου αναγνώστη, και θα το κάνω.
και μου διδάσκουν ντομπροσύνη και τρυφερότητα και αλληλεγγύη και ίχνος γκομενιάσματος. και είναι νέοι, και είναι ωραίοι, και είναι παντρεμένοι, και είναι μικροί, και είναι χωρισμένοι, και έχουν παιδιά, και ένας μοιάζει στον Ματ και προσκυνώ.
αλλά όχι σήμερα. συγνώμη.
βλέπεις, πρέπει να φύγω.
ξέρεις? χτες γυρνώντας στο SKG, ήμουν έτοιμη να βάλω τα κλάματα. βλέπεις...δε με περιμένει κανείς.
και μετά μπήκα σπίτι και χτύπησε το τηλέφωνο. και ήταν ο Δημήτρης και η Λένα και η Μαρίζα και ο Άρης.
και σήμερα με περιμένει ο Μιλανέζος και η πιο παλιά και λατρεμένη επίσης.
και την Παρασκευή έρχονται οι Αθηναίες μου.
και οι μουσικές είναι υπέροχες
και όχι δε με περιμένει... κανείς?!
και αυτό είναι ψέμα. μεγάλο ψέμα.
όλοι περιμένουν εσένα, ναι, ναι εσένα.
για τρέχα! όχι σε μένα, βρε χαζέ! εκεί που σε πεθυμούν!
εγώ τρέχω στον Μιλανέζο μου. με πεθύμησε, μου 'πε.
και γω τέτοια δεν μπορώ να τα αφήσω να πέσουνε κάτω!
a presto.
αφιερωμένο σε ένα ΝτιΜι που ήθελε να αποκτήσει δημοσιότητα.
