Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

mare adentron_1 (και αδιάβαστα, θα σου πρότεινα)

Με τη Σιλβύ  συναντιέται πρώτη φορά.
Ούτε της είναι εύκολο να περιγράψει κινήσεις, ούτε μουσικές.

Σήμερα και ίσως για καιρό, άχαρα κείμενα και αν υπάρξουν.

Δουκίσσης Πλακεντίας.

Η Σιλβύ.
Η Σιλβύ είναι ψηλή. Φοράει κάτι ρούχα σχεδόν διάφανα, διαπερατά στο φως.
Το Σώμα διαπερατό στον ήχο.
Τα μαλλιά κοντά. Χάλκινα.

Κοντά μαλλιά, επειδή καν δε χρειάζονται το μήκος.
Βλέπεις η Σιλβύ έχει κατακτήσει το σώμα.
Και το σώμα θα κατακτήσει το θύμα, τον θεατή. Αναπόφευκτα.

Το μαγικό στη Σιλβύ είναι τα τελειώματα. Τα τελειώματα των κινήσεων. Η λεπτομέρεια που είναι αναπάντεχη και αντιθετική.
Πάντα τα τέλη στη Σιλβύ είναι αναπάντεχα. Και αναπόφευκτα.

Στο αναπόφευκτο, η ψυχή σου, αναπηδάει. Και η ψυχή του διπλανού σου. Ίσως και όλου του μεγάρου.
Το μέγαρο.
Το μέγαρο είναι δίπλα στη θάλασσα. Εδώ.

Η Σιλβύ.

Το εδώ με τη Σιλβύ είναι πάνω στη σκηνή.
Νιώθεις ότι πάνω στη σκηνή είσαι εσύ.
Νιώθεις ότι στις κινήσεις είσαι εσύ...
Είσαι εσύ.

Κινήσεις που συναντιούνται με το υπερβατικό.
Αν ο Θεός υπήρχε, θα υπήρχε τώρα, ένα τώρα...μόλις! για να συναντιέται με τη Σιλβύ. Και μετά ο Θάνατος. Φαντάσου έναν Θεό να πεθαίνει.
Αναπόφευκτα. Φτάνει η ώρα του τέλους.
Ο οργασμός.

Το φως, ο ήχος και το σώμα.
Οργασμός επί της σκηνής.
Ένα σώμα που υπάρχει για να υπακούει στη μουσική. Ή...η μουσική που υπάρχει για να υπακούει στο σώμα.
Άρρηκτα. Στη Σιλβύ δεν υπάρχουν παράταιρα.
Μόνο αντιθετικά.
Πώς το ξαφνικό είναι μαλακό?
Και πώς το αναδιπλούμενο... βίαιο?

Το ακαταλόγιστο στη Συλβί είναι τόσο αναπόφευκτο και τόσο φυσιολογικό.
Καλοδεχούμενο.
Άκου και κάτι μαγικό.
Όταν η Σιλβύ κινεί τα άκρα του σώματός της, η κίνηση τους αποτυπώνεται σε ένα ίχνος.
Ένα ίχνος παρελθούσης κίνησης, επιθυμίας και πρόθεσης.
Μια γραμμή! Στον αέρα σχηματίζεται μια λευκή γραμμή!

Στο Μέγαρο.
Στη Σιλβύ...η ύβρις.
Και η ύβρις είναι υπέρβαση, ίσως και νίκη, ίσως και αταξία, ίσως και αμετροέπεια.
Μια αμετροέπεια με τόση μετρικότητα μέσα της!
Αντιφατικότητα.

Και το χειροκρότημα, αναπάντεχα.
Όπως ακριβώς αρμόζει στη Σιλβύ.
Οργασμικά.

Δίπλα στη θάλασσα. Ευτυχώς.
Μετά την τέχνη πού να πας?
Στη θάλασσα. Μόνο. Στη θάλασσα.