ένα στα πολύ γρήγορα.
καμιά φορά την μπερδεύετε.
και μετά έρχεται μια Δευτέρα και σηκώνεται, και όλα είναι στη θέση τους.
στη θέση που εκείνη επιλέγει να τα βάζει.
όχι τα πράγματα..το πώς περπατάς στη ζωή.
δες πώς περπατάει εκείνη.
αυθόρμητα.
αγαπά να γνωρίζει τους ανθρώπους.
άλλοι είστε πιο κλειστοί και κουμπωμένοι.
σεβαστό.
εκείνη όχι.
άλλοι σκέφτεστε πολύ πριν "κινηθείτε".
σεβαστό.
εκείνη όχι.
και να σου πει? γιατί?
γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή, και το χτες έχει ήδη φύγει.
και ωραία είναι αν το έκανες κάτι ωραίο το χτες!
το έκανες?
εκείνη προσπαθεί.
γιατί το αύριο δεν της ανήκει, ακόμη. και το σήμερα κυλάει μέσα από τα δάχτυλα.
και η αίσθηση της άμμου ανάμεσα στα δάχτυλα, είναι πολύ ωραία. πολύ.
αν σήμερα έμπαινε μια τελεία. σχεδόν θα ήταν πολύ ευχαριστημένη.
αγαπά να γνωρίζει τους ανθρώπους.
άσε τα κίνητρα, κοίτα τα μάτια.
κατόψεις με την Μάτα, πάνω σε ...τιμολόγια με στυλό που σχεδόν δε γράφουν. κι ο καφές..άθλιος! σόρι, Ματινάκι! σόρι για το όρθιο που σε υποχρέωσα Κυριακή πρωί.
αλλά ρε συ...αυτά είναι τα ωραία! τα αυθόρμητα!
αδυναμίες.
οι αδυναμίες μπορούν να σε παίρνουν κάτι ώρες απίστευτες, ξεδιάντροπες και τόσο δικές τους!
οι αδυναμίες γράφουν πράιβετ μέσατζις κατεβατά, για το πώς θα οργανώσουν το χρόνο τον κοινόχρηστο!
και πόσο αδημονεί!!
εκεινής να της οργανώνουν...οι άλλοι...το χρόνο τον κοινόχρηστο! και να χαμογελά!
σας αφήνει με αυτό για σήμερα, συναντήσεις πάνω από μπύρες, καφέδες, κρασιά, με τσιγάρα και χωρίς, με παύσεις, με συμπτώσεις, με καταιγισμό λέξεων, με ξαφνικές μπόρες και θάλασσες πίσω σου, ή απλά πολυκατοικίες αθηναικές μπροστά σου!
το παν είναι οι άνθρωποι.
μην ξεχνιέσαι.
τους ανθρώπους τους συναντάς χωρίς δεύτερα κίνητρα, κρυμμένα πίσω από το πρώτο.
να "διασχίζεις" για να γνωρίζεις, και να "αποχωρείς" όταν δε συμφωνείς.
με ειλικρίνεια.
εκείνη δεν έχει πολλά θετικά. αλλά ένα έχει. ειλικρίνεια.
α και η ειλικρίνεια μπορεί και να είναι άγαρμπη.
είναι.
μερικοί τη δέχονται έτσι.
άμπλα ούπλα και με μια σκέψη σκορπισμένη.
ξέρεις κάτι? αυτό είναι. 34 Φλεβάρηδες μετά, η σκέψη είναι σκορπισμένη, αλλά μη γελιέσαι, απίστευτα δομημένη εντός.
βλέπεις και η τρέλα έχει τη μέθοδο της.
το 'πε ο Σαίξπηρ.
Dedicated to Mata for the general brainstormings, and for reminding me of how much i enjoy our work.
Dedicated to Mariza for reminding me of how easy it is to have a drink, and how normal it is to spend hours inside a certain paradise.
Dedicated to Maria for one of the sweetest things they ever told me, yesterday, just before Sylvie took us off.
Dedicated to Nadia for thinking of me, for texting me, for, for, for a word that is all that, that i am trying to conquer.
Dedicated to the dearest and closest friends that resides in ATH and KZN, for trusting me. for trusting me.
Especially dedicated to Sonia. for trusting me.
