εσείς που 'στε καλοί στα λόγια, περιγράψτε!
γράφει.
μέρες το χει στο νου της. αλλά ποιος σου 'πε ότι δύναται αυτή?
η... αυτή θα σου πρότεινε ένα κείμενο του Γεωργουσόπουλου, πίσω παλιά.
και όχι δεν ήταν για κριτική ανάλυση θεατρικού έργου. ήταν για το σκυλί του.
ευαγγέλιο.
τί να τους πει. σε αυτούς που ποτέ δεν τους κοίταξαν έτσι.
τί να τους πει?
θα προσπαθήσει, για κάτι όμως.
για κάτι χαμόγελα που στα χαρίζουν άλλοι.
για δες!
ένα τραπέζι, ξύλινο αφημένο στον καιρό. την περιμένει. το παλμικό τριβείο.
μια αυλή με κρεμασμένες πετσέτες θαλάσσης, νοτισμένες βραδινά, και και καυτά ζεστές, πρωινά επόμενα.
ελληνικά και αγγλικά με ελληνικές και όχι προφορές
και γέλια πολυεθνικά.
και όνειρα.
και κρασιά φερμένα ειδικά
και κατηφόρες με μουσικές στη διαπασόν.
και άνθρωποι!
οι άνθρωποι σου.
σε εσένα το λέω, ναι, ναι σε εσένα.
τους θυμάσαι?
καμιά φορά χρειάζεται πολύ. να τους θυμάσαι.
και ξεχνιέσαι.
δεν μπορεί, δεν μπορεί ακόμη να στα "δώσει", γλυκέ μου αναγνώστη.
την έχουν ρουφήξει οι άνθρωποι. τόσο γλυκά, τόσο απόλυτα. τόσο χωρίς λέξεις.
καμιά φορά οι άνθρωποι νικούν τις λέξεις. την ανάγκη για αυτές.
αν μ'αγαπούσες, όπως εκείνη που μοιράζεται τον έκτο μαζί μου, θα χαιρόσουν.
Σοφάκι, έχει καιρό πια, που επιτέλους οι άνθρωποι την κερδίζουν.
"σα νοσταλγία για τα πράγματα που θα ζήσουμε".
και Σοφάκι, κάποιοι νιώθουν έτσι για κάθε έναν από μας.
μην ξεχνιέσαι.
οι άνθρωποι νικούν τα πάντα, τις λέξεις, τη λήθη.
και κάποια στιγμή τους αποχαιρετάς. για πάντα.
και όταν πονάει, τότε....ευτυχώς.
εξάλλου, τους αποχαιρετάς... στο εδώ.
στο "κανονικό", πάλι..ποτέ.
μην ξεχνιέσαι.
μόνο τα συναιασθήματα, του ξεγλιστρούν.
του αλήτη.
μην ξεχνιέσαι.
Dedicated to my cousin Paul, for walking with me, back in a rainy afternoon, in March of '09.
Dedicated to a dear associate, Lazaros, for everything, everything, everything, in terms of everything.
Dedicated to Mariza, for paths which merge together effortless.
Grateful to all of you who offered me, as present, precious friends, to help me step out, from my golden cage.
Especially dedicated to Sophia.even if i do not find words. sometimes. i think is better. silence devours the priceless.
