σ'ένα μικρό μόνο ηλικιακά, θαρραλέο, αγόρι που μπέρδεψε λίγο την ονομαστική του γιορτή και χτες έψαχνε..την τούρτα!
μέχρι κι εκείνη ψάρωσε και έφαγε στιγμιαία μιαααα απογοήτευση....μα μια απογοήτευση...γιατί κι εκείνη..την τούρτα έψαχνε!
με το κουτάλι στην νουτέλα λοιπόν!
και με το χέρι στη φωτιά ότι...
ότι τα χιλιόμετρα που τον χωρίζουν από τη μαμά του, μπορεί να 'ναι πολλά και κανείς να μην τον ρώτησε αν εκείνος το θελε τούτο να συμβεί, να του την μετακομίσουν στο νότο, ενώ εκεί μια χαρά είχαν βολευτεί δυτικά, και κανέναν δεν ενοχλούσαν, γιατί...να σου πω, γιατί... στο κάτω κάτω, δικιά του είναι η μαμά και ό,τι θέλουν εκείνοι κάνουν.
όχι!
να τα μας...
όχι!
έχεις φάει εσύ όχι, καθαρά και τελεσίδικα σε ηλικία κάτω των δέκα?
αν ναι, για έλα κόπιασε και από μας, για έλα, να στρώσουμε την τράπουλα, να δούμε τί μας περισσεύει.
τί μας περισσεύει.
έξτρα διάσταση, μας περισσεύει! 13 ολόκληρες ώρες στο αεροπλάνο καθαρής, συμπιεσμένης ευτυχίας. ώρες καρφωμένες στο άσπρο, στο γαλάζιο, και από κει στην σαβάνα, στην οροσειρά, στο μπέη έρια. να φτάνεις μεσημέρι. να θες να σπρώξεις τον διπλανό σου, να θες να κάνουν όλοι πιο γρήγορα, και μετά αέρας αλλιώτικος και ορίζοντας πιο μεγάλος και μοκέτα παχιά σε πρωτόγνωρα πάχυτα και διαδικαστικά και ερωτήσεις και να μη σε νοιάζει.
γιατί, εκεί, εκεί έξω το "όχι" έχει γίνει "ναι", ένα "ναι" με ημερομηνία λήξης, πάντα. πάντα ημερομηνία λήξης.
και να σου πω?
δεν το αλλάζει με τίποτα. κι ας λήγει.
αυτήν την έξτρα αίσθηση που φτιάχνει η στέρηση, εκείνη δεν την αλλάζει με τίποτα.
υπάρχουν κάτι αγκαλιές που δε χωράνε πουθενά.
και έρχονται ώρες που το πουθενά, σου κάνει τη χάρη, και έρχεται και σου χαρίζεται! σε εσένα! ναι, ναι σε εσένα.
...εδώ εκείνη θα σταματήσει. γιατί το "πουθενά" της είναι πολύ προσωπικό. συγνώμη.
συγνώμη και από τον τυχαίο αναγνώστη που την τιμάει σποραδικά.
σε αφήνω με αυτό, μικρό μόνο ηλικιακά, θαρραλέο αγόρι, τυχεροί οι άνθρωποι που θα βρεθούν στην...αποβάθρα σου, αργότερα! μεγάλο αγόρι πια και πάντα θαρραλέο.
έχει κι εκείνη συναντήσει κάτι ανθρώπους σταθμούς,
και οι σταθμοί είναι βάλσαμο. μυρίζουν παλιομοδίτικα τρυφερότητα, μυρίζουν παντού ίδια, εισαγωγή! και σημαίνουν πολλά που εκείνη αδυνατεί να βάλλει σε λέξεις.
συναισθήματα. μόνο συναισθήματα.
αδημονία, αγωνία, περιέργεια, ενθουσιασμό, ανακούφιση, γλυκόπικρο, εξάρτηση.
οι σταθμοί είναι εξάρτηση.
εκείνη θα την ονομάτιζε θετική. θετική εξάρτηση.
άκου και κάτι παράξενο!
οι άλλοι πάντα εξάρτηση, και εσύ πάντα αυτάρκεια. αβίαστα και αστεναχώρητα! μαγεία!
Dedicated to Kiriakos for his named.
Dedicated to Mr. Vassilis for wise words back in the turbulent summer of 2008.
Especially dedicated to my brother for introducing me to the scenic creek of appreciating the most precious souls in the way i drink the dalmore.
Especially dedicated to a soul i would love to drink my single malts with.
