πρόκληση...να αφήσει τα χαρωπά για αργότερα.
κανονικά θα μπλόγκαρε για ένα μπουκαλάκι τσίπουρο, που της άρεσε πολύ, πίσω στο καλοκαίρι, αλλά τρέχουν διάφορα, βλέπεις!
παρακλήσεις για χιόνια. να γράψεις για τα χιόνια!
χιόνια ε? Μαράκι, θα περιμένεις λίγο, συγνώμη, συγνώμη που σου χαλάω το χατήρι, αλλά για δες!
βράδυ Δευτέρας.
φτάνει. σκοτάδια και θλίψη και μόλις, μόλις μπαίνει στο ταξί, χαμόγελα!
χαμογελάει μυστικά.
Μαγνησία. επαρχία. και πάλι καθόλου επαρχία.
η επαρχία βλέπεις, είναι στο μυαλό.
η πόλη ποτέ, μα ποτέ δε φταίει. ποτέ!
χαμογελάει μυστικά. κάθε φορά.
και μετά φανερά.
....να σου πει ένα μυστικό?
απολαμβάνει να συζητάει. νοερά περπατήματα.
αυτό. οι συζητήσεις είναι νοερά περπατήματα.
σε τρία λεπτά μια αγκαλιά δώρα!
ο κύριος που οδηγεί, ντρέπεται. μου λέει, " ντρέπομαι. αλλά δεν μπορώ να της το πω εγώ. θα το πει ο συνεταίρος μου."
το ποιο?
το ότι δε θα πάει αύριο να την πάρει από το σπίτι, τη μια κοπελίτσα με ειδικές ανάγκες, την αυτοεξυπηρετούμενη μέχρι ενός σημείου, που καλεί ταξί. και επειδή δεν υπάρχει ταξί με υποδομές εν έτη 2010, στην πόλη, πάει το συμβατικό ταξί. αλλά το συμβατικό, χάνει χρόνο. βασικά σπαταλάει περίπου 45 λεπτά. προκειμένου λοιπόν να μην χάσει το "αγώγι" ο επαγγελματίας, αρνείται να δεχτεί ως πελάτη, εσένα, εμένα, εκείνη, το άτομο με ειδικές ανάγκες.
θες να στο ξαναπώ?
κράτα τη σκέψη σου.
σε θέλω και στο επόμενο.
σε ένα σπίτι. μια ράμπα στην είσοδο.
πρωινά, και μεσημεριανά και δουλειές. και ίσως γκρίνια. και ίσως κούραση. και ίσως ήλιος, και ίσως χιόνι, και σίγουρα θάλασσα, και βουνό.
και περπατήματα.
και μετά εκείνη, στο γυμνάσιο.
και η ράμπα δική της. ολόδικη της.
σε εσένα λοιπόν που περπατάς.
...πού πας?
κι αν δεν πας? μήπως ήρθε η ώρα να πας?
εκείνη αυτό θα σου ζητούσε για φέτος τα Χριστούγεννα ή όχι τα Χριστούγεννα.
βασικά...θα στο ζητούσε για το χτες, για το πριν χρόνια ή πριν μήνες ή πριν καν μέρες.
περπάτα προς εκείνον που ξέχασες, που του θύμωσες, που τον παραγκώνισες στην καθημερινότητα σου, αθέλητα ή ηθελημένα.
περπάτα! προς εκείνον. τυχερέ! εσύ μπορείς κι όμως ξεχνιέσαι...
εκείνη, θα φοράει αθλητικά στις 25 του Δεκέμβρη και θα περπατά προς τους φίλους της. και όχι τα αθλητικά,λουστρίν δε θα είναι, Ελενάκι, θα είναι απλά μωβ.
είναι μωβ, Δημήτρη, γιατί αγαπώ τη Φιορεντίνα και η Φιορεντίνα είναι βιόλα!
συμπαθώ κολασμένα και τον Τορτούρο, και νομίζω πως η σκηνή που είναι βυθισμένος στα μωβ, και περπατά την μπάλα στο παρκέ του μπόουλινγκ μου έχει χαρίσει κάποια από τα πιο μεγάλα μου χαμόγελα.
τα άλλα μου τα χάρισαν σε έναν δρόμο κοντά στη θάλασσα.
στη Μαγνησία.
να είσαι γυμνάσιο, να σε συναντώ στιγμιαία και να μου θυμίζεις τα αυτονόητα. τα δεδομένα.
η ράμπα θα μπορούσε να είναι δική σου, και δική μου.
αφού δεν είναι, τρέχα! ποιον ξέχασες, ποιανού του στέρησες την ύπαρξη σου, τη φωνή σου, το γέλιο σου, την αγκαλιά σου.
είσαι η χαρά της ζωής μου και το ξεχνάς.
αφιερωμένο στον πάσα ένα. στον πάσα ένα μας!
